kei...

Ik kijk heel anders tegen kleine dingen aan, , eerst kon ik kilometers lopen, nu met moeite staan. Kan uren naar een sporadische vlinder kijken in mn tuin, de overvloed van vroeger ligt aardig in puin voel de dingen anders aan, was altijd een keiharde vent, die overal voor klaar kon staan, ben nu mezelf nog niet gewend.
Elke dag, kans op een stukje terug, ik weiger om in een isolement te gaan, dat kan altijd nog, voorlopig hangt dat woord op mn rug ,maar een ding hebben we allemaal gemeen, we zijn keihard voor ons zelf, maar gelukkig niet van steen.