Topdag eindigt in horrornacht

Gisteren was ik opperbest, extra kuurtje prednison en antibiotica deden hun werk.
gelukkig maar want ik kreeg visite en jawel, van Dick en een vriendin (mantelzorgster) dat was echt leuk, gewoon om Dick en Brighit weer even te zien maar ook gewoon om even lekker ouderwets te kletsen. maar dan wel via onze spraak computers.
Dick is trouwens wel de enigste man in mijn leven geweest die ik met voetjewrijven gedag heb gezegd omdat handen geven niet meer ging maar wij zien daar de lol wel van in.
dus echt een leuke dag die ik niet had willen missen.

Daarna zo rond 10 uur nam ik voor het eerst in jaren vanillevla zwaar verdunt met melk omdat mijn was verteld dat dit beter was weg te slikken. lekker was het zeker maar het heeft me in mijn ogen bijna me leven gekost.
de hele nacht wakker en met de zuigmachine in me strot maar dat wilde maar niet lukken, ik kreeg steeds meer het verstikkende en benauwde gevoel, de hele nacht paniek, ik wakker en in ademnood in me bed dus Marian ook wakker. en maar op me linker zij liggen omdat dit meestal een rustpunt was maar nu niet, dat beangstig je.
Dillema! wat ga ik doen, dokter bellen, ambulance? uiteindelijk in de ochtend Dennie (thuiszorg) gebeld en die was er sneller dan welke ambulance dan ook
Werd ik daar blij van? nee niet echt want nu moest ik in beweging komen, jullie moeten weten dat ik normaal geen situatie uit de weg gaat maar sinds mijn diagnose erg paniekerig ben.
na wat extra pillen en vernevelen is het gelukkig wat rustiger geworden en heb de hele dag op bed gelegen, nu hopen dat ik straks slaap.
ik voel me wat beter maar nog lang niet goed, hopen dat het morgen beter gaat.

Groetjes, peet