moeder/oma met ALS

vorige week is er bij mijn moeder ALS geconstateerd. ik moet eerlijk zeggen dat ik er heel nuchter over bleef. kon het nog niet echt bevatten denk ik. ik zag niks aan mijn moeder.
tot ik vanmiddag bij mijn ouders een boterham zat te eten en zag hoeveel moeite ze had om haar boterham te snijden. ze hield het mes vast als een klein kind en kreeg haar boterham bijna niet gesneden. terwijl ik vroeg of ik moest helpen, zag ik haar ogen waterig worden. toch zei ze nee het lukt wel. toen zag ik pas hoe ingevallen haar handen waren. dit alles heeft ze al die tijd goed verborgen gehouden. mijn ouders zijn allebei binnenvetters en zullen niet gauw hun gevoel uitspreken, en dat blijkt nu weer. 3 weken geleden zag ik wel een rolstoel boven staan en toen ik daar naar vroeg zei mijn vader, ow die heb ik met het leeg halen van een woning mee genomen je weet maar nooit. nu hoorde ik vorige week dat ze al geen uur meer kan lopen met de honden. terwijl ze dat eerst 3x per dag deed. en dat ze na een kortere ronde vaak nog even moet gaan liggen omdat ze zo moe is. 4 augustus horen we pas welke stadium ze zit. en vanmorgen vertelde mijn vader dat ze per toeval tijdens de onderzoeken nog een plek vonden bij haar longen, waar ze van denken dat het een cyste of tumor is. ben behoorlijk bang voor de uitslag. zeker omdat mijn moeder en ik niet altijd heel aardig tegen elkaar zijn geweest. en dit is zacht uitgedrukt. nu heb ik zoveel spijt van woorden die ooit gezegd zijn. ik ben ook nog is alleenstaande moeder van een dochtertje van 4,5 die gek is op haar oma. de tranen schieten in mijn ogen als ik er aan denk dat ik straks moet gaan uitleggen dat oma gaat veranderen en er straks niet meer zal zijn. ik heb net via bol.com 2 boekjes besteld voor haar. voorleesboekje waar ze op spelende wijs uitleggen wat ALS is. en een boekje waar ze op spelenderwijs uitleggen wat de dood is. dit heb ik gedaan na het lezen op dit forum. het lijkt wel of het nu pas tot me doordringt. hoe gaan jullie hiermee om?

groetjes lianne